شاید

میدانَم از عابر بانک پُول گرفته اَم . . .

میدانَم بانک٬موجودی ِجدید را برایم پیامَک خواهد کرد . . .

میدانم . . .

ولی گوشی که می لرزَد٬پاکَت که ظاهر میشود٬یَخ میکُنم . . .

گُر میگیرم ٬میگویَم شاید تویی . . .!

علیرضا قاسمیان

هم سخنی

می دانی چندی بود دلم می خواست شعر علیرضا قاسمیان را برایش بخوانم.

چون از یک ماه پیش حال من چنین است.

دیشب در نجوا آن را نوشت.

خنده ام گرفت.

او که هر روز چندین و چند پیام دارد و با من که تنها احوال پرسم بانک است آیا حالمان یکی ست؟!

مسافر

امشب می آید.

فاصله هزاری صفر می شود.

اما چه فاید وقتی فاصله دل را به صد هزار رساند؟؟

نشانه

چندین روزست ننوشتم.

ننوشتنم خوب نیست.

اما همین ننوشتن یعنی حالم خوب بوده.

درد بدجور وادار به نوشتنت می کند.

شاید چون تنها راهی ست که کمی آرام شوی.

نوشتن را دوست دارم. ولی حال خوب را بیشتر

____________________

برای دو روز سرشار از آرامش و پر از حادثه های زیبا.

خواهش ها

دلم تنگ در آغوش گرفتنش را می خواهد

دلم سیر نگاه کردنش را می خواهد

دلم او را می خواهد

.

.

.

یعنی می شود این چهارشنبه معبدی دیگر باشد؟

آنقدر می خواهمش که ترس برم داشته نکند نشود.

نکند نیاید.

نکند نبینمش.

انتظار

عواقب

گزینه send بیکارترین گزینه شد از روزی که پایان اعلام شد.

درد دل

در قلبِ من ،
تو 
درد می‌کند
بدجور...!!!

یاشار تهرانی

فرار

می دانم باید بگریزم از خاطره ها.

خاطره هایی که به چاه اندوه فرو می برندم.

سرم را به کار گرم می کنم!

اما همین میز سیاه هم خاطره اوست.

خاطره

صدای زنگ موبایلم را عوض کردم!

می دانی چرا؟